तिमी मेरो हुन सकिनौ म कसैको हुन सकिन

भुवा झैँ उडिरहे आकाशलाई छुन सकिन
तिमी मेरो हुन सकिनौ म कसैको हुन सकिन

सँगैहुँदा कयौं पल्ट हाँसखेल पनि गरेकै हो
कतै जाँदा धेरैपल्ट बाटो एउटै परेकै हो
अन्तिम पल्ट बिदा हुँदा आघातले रुन सकिन
तिमी मेरो हुन सकिनौ म कसैको हुन सकिन

आफैभित्र टुक्रिएर फैलदै गएछु
नबग्ने पोखरीझैँ मैलदै गएछु
खोलालेझैँ आफूले आफैलाई धुन सकिन
तिमी मेरो हुन सकिनौ म कसैको हुन सकिन

भुवा झैँ उडिरहे आकाशलाई छुन सकिन
तिमी मेरो हुन सकिनौ म कसैको हुन सकिन