तिमीसँग मीठो माया बसाउँ कसरी ?

बाटेको छु प्रीतको डोरी कसाउँ कसरी ?
तिमीसँग मीठो माया बसाउँ कसरी  ?

आकासले धर्तीलाई हेरे झैँ हेरिरहन्छु
आखाँ मतिर मोडछेऊ कि भनेर कुरिरहन्छु
आँखा जुद्धा गर्मी चढ्छ बताउँ कसरी ?
घामले झैँ तिमीलाई पनि तताउँ कसरी ?

सोच्छु फूलझैँ फक्रिएर खुल्न पाए हुन्थ्यो
मायाको प्रस्ताब एक पल्ट राख्न पाए हुन्थ्यो
बतास झैँ चञ्चल छ मन जताउँ कसरी ?
तिमीमा पनि यही हाल सारी सताउँ कसरी ?

बाटेको छु प्रीतको डोरी कसाउँ कसरी ?
तिमीसँग मीठो माया बसाउँ कसरी  ?

निष्पक्ष भएर हेर

मैले क्षणहरु बगाउँदै गर्दा
तिमी मष्तिष्कको चोटाबाट
चिन्तनका चिउरा चपाउँदै
ममाथि चोर औंला ठड्याउने गर्छौ

तिमीभित्रै च्याप्पिएर
उकुस मुकुस भएका सपनामा चोबलेर
तिमी भलाई पश्चाताप पस्कने गर्छौ

मरुमुमिमा निरन्तर हिंडिरहेको
एउटा उँटको थकाइमार्ने धोको जस्तो गरी
कुण्ठा अनि पुर्वाग्रहहरुको पोको खोतलेर
तिमी मलाई खोटको चश्माले हेर्ने गर्छौ

तर हे आफुले आफैलाई निर्णयक सोच्ने तिमी
एकपटक स्वच्छ मन लिएर सोच
तटस्थ भएर निष्कर्ष निकालेर हेर
नियोजित होइन निरपेक्ष भएर फैसला गर

अनि तिम्रा जन्मान्ध ईन्द्रियहरुले क्षणहरु बग्दै गर्दा
सृष्टिका हजारौं रंगहरु देख्नेछन्
निस्लोट तिम्रा संवेदनाहरू
मानवताका दृष्टान्त भएर जाग्नेछन्
तिमीले निर्जीव देखेर इन्कार गरेका सृष्टिका झुप्राहरु
सिर्जनाका उत्पात ठूला इमारत भएर उठ्नेछन्
समयका नालीबेलीहरु पनि
तिम्रो पट्यारका पटक्कै सिकार हुने छैनन्

संगसंगै
क्षणकै छहारीमा तिमी आफै पनि
उत्तरोत्तर उन्मुक्त हुँदै जानेछौ
अनि उन्माद र उत्साहका उदयले
खोटको उत्पक्ति हुनै छाड्ने छ
खोटको उत्पक्ति हुनै छाड्ने छ ।

भोका अनि मदिराहरू

भोक लाग्दा
कङ्गालहरू
भातको ज्युनारभन्दा
मदिराको मात रुचाउँने गर्छन्

चाहे कलेजो छिया छिया भएर
छताछुल्ल किन नहोस
एकपल्ट विरह विर्सन
आत्मालाई ब्ल्याकमेल गर्दै
भातको सट्टा
भोकाहरू भकभक मदिरा पिउने गर्छन्

मदिराले क्षणिकै भएपनि
भातको तृष्णामात्र होइन
मुटुका गाँठाहरू पनि फुकाइदिने गर्छ
मश्तिष्कमा कृतृम स्वर्ग बसाई
पीडा अनि विवशता लुकाइदिने गर्छ
चहर्याइरहने घाउहरूलाई
तुरुन्त खाटा बसाई सुकाइदिने गर्छ

भोकाहरूका लागि
मदिरा हनुमानको सञ्जीवनी बुट्टी त पक्कै होइन
तर हे साधु सन्तहरू तिमीहरूले बुझिराख
हे आदर्शमा डुबेका अचेत भिखारीहरू तिमीहरूले बुझिराख
अनि हे नैतिकतामा अन्धा ढोंगीहरू तिमीहरू पनि बुझिराख

देवता भनौदाहरूलेसमेत अप्सराहरूका नाँच हेर्दै
सेवन गरेका सोमरस
हाम्रै कल्पना अनि यथार्थका सिर्जना
ती मदिराहरू
मरिसकेपछिका औषधि पनि पक्कै होइनन्
मरिसकेपछिका औषधि पनि पक्कै होइनन्

जब डुब्छु कल्पनामा

केही दिन अघि ( डिसेम्बर ४) स्वर सम्राट नारायण गोपाल यस लोकबाट बिदा भएको २३ बर्ष पुगेको थियो | वहाँका गीतहरू मलाई सार्है मन छुने लाग्छन् | तिनमा स्वर र संगीत मात्र राम्रो नभएर शब्द पनि गहिरा र वजनदार हुने गर्छन् | वहाँको सम्झना गर्दा आज एउटा गीत लेख्ने मन लाग्यो | एउटा सानो प्रयास तल पेश गरेको छु |

जब डुब्छु कल्पनामा

यथार्थलाई थाती राखी जब डुब्छु कल्पनामा
तिमी र म प्रेम गर्छौं देखे जस्तै सपनामा  

त्यतिबेला भावनाले निखार्दिन्छन् मनका भय
अनि तिम्रो सम्झना बन्छ तनको मधुर लय

प्रतिबन्धहरूबीच बिपनामा म एक कैदी सही
कल्पनामा सम्बन्ध गाँस्न मलाई छैन मनाही

भन्नेहरुले भनिरहुन् है तिमीलाई म पाउन सक्दिन
तर्कनाको बाटोगरी तिम्रो आलिङ्गनमा म आउन रोक्दिन

फलाक्नेले फलाकुन है म हारको दृष्टान्त भनेर
मेरो चित्तमा हर हार जल्छन् जीतका राप बनेर

यथार्थलाई थाती राखी जब डुब्छु कल्पनामा
तिमी र म प्रेम गर्छौं देखे जस्तै सपनामा   ||