नेपाली राजनीतिमा धेरै नेताको उदय भयो तर प्रचण्ड जस्तो बेइमान र भ्रष्ट कोहि देखिएन | ताजुब लाग्छ , जो मान्छे उच्च स्तरिय राजनीतिक समितिको सभापति हुन त्यत्रो नाटक गर्छ, फेरि उही त्यहि समितिमा कुरा नराखेर अरु बाईस दलको गठबन्धनको नेतृत्व गर्दै देशभर जनता उचाल्दै जनताले अत्याधिक मतले चुनेर पठाएका दुई पार्टीलाई धम्किपूर्ण भाषा प्रयोग गर्छ |
एक त नेपाल जस्तो सानो मुलुकलाइ संघियेता होइन प्रभावकारी विकेन्द्रीकरण चाहिएको छ , तेस्को लागि दश वटै संघ हुनुपर्छ भन्ने फ्यान्तु कुरा गरेर यो कांग्रेस र एमालेको बोलबाला हुँदा संबिधान ल्याउन नदिने बखेडा हो | प्रचण्ड, बैध्य र अरू मधेशबादीलाई सुशील कोइरालाको सरकारले सम्मान गर्दै समावेश गर्न खोजेकै हो | अहिलेको परिवेशमा कांग्रेस र एमाले विशेषज्ञहरूको कुरा सुन्ने अनि देश र जनताको हित हुनेगरी जनतालाई राहत र कानुको राज्य प्रत्याभूति हुने संबिधान दिनु पर्छ | उनीहरूको लागि यो सुनौलो मौका हो |
माओबादीको लज्जाजनक हार पछिको चर्तिकला देख्दा असलमा उसको जनसमर्थन झन् खस्केको कुरामा कुनै दुइ मत नहोला | तैपनि केहि समालोचक सोच नभएका युवालाई पाल पोश गरेर, बुर्जुवा शिक्षा भन्दै बन्चित गराएर, आफ्नो कुरा रटाएर पछि लगाउदै जुन दम्भ माओबादीले प्रस्तुत गर्दै आएको छ तेस्को पनि बिस्तारै अन्त्य हुँदै जानेछ | जनयुद्दको अन्त्यपछि माओबादीको चर्तिकला बाट कति युद्ध लडेका सिपाहीको अब आँखा खुलिसकेको छ अनि घर न घाटको हुने युवाहरू को पनि आँखा खुल्दै छ |
हो, एमाले वा कांग्रेसलाई मेरो हर कुरामा समर्थन छैन, उनीहरूको पनि हरेक क्रियाकालापबाट मुल्यांकन गरिनु पर्छ | सबै नेता कुनै पार्टीका पनि राम्रा छैनन् | माओबादीमा पनि राष्ट्र भक्त र असल नेता छन्, कार्यकर्ता पनि छन् | यदि माओबादी पार्टीले साँच्चै नेपालमा टिकाऊ राजनीति गर्ने हो भने त्यो पार्टीमा प्रचण्ड र उसका अन्धभक्तको अन्त्य हुनु पर्छ |
एमाले वा कांग्रेसले भने जनताको चाहना अनुसार जनताको हित हुने काम नडराई गर्दै जानु पर्छ | देशलाई संबिधान, शान्ति र शुसाशन दिनु पर्छ | माओबादीले जिम्मेवार र प्रजातान्त्रिक मूल्य मान्यता अनुसारको प्रतिपक्ष हुनुपर्छ | झन् झन् द्वन्द बढाउने नीतिले माओबादीको पतन निश्चित छ | एमाले र कांग्रेसले मौकालाई राम्रो सदुपयोग गर्न नसके घुमिफिरी उही माओबादीको हातमा जनसमर्थन फर्कन सक्छ (प्रचण्ड जस्तो व्यक्ति माओबादीमा हावी हुँदा हुँदै चाहिं त्यो सम्भव नहोला ) |
एक त नेपाल जस्तो सानो मुलुकलाइ संघियेता होइन प्रभावकारी विकेन्द्रीकरण चाहिएको छ , तेस्को लागि दश वटै संघ हुनुपर्छ भन्ने फ्यान्तु कुरा गरेर यो कांग्रेस र एमालेको बोलबाला हुँदा संबिधान ल्याउन नदिने बखेडा हो | प्रचण्ड, बैध्य र अरू मधेशबादीलाई सुशील कोइरालाको सरकारले सम्मान गर्दै समावेश गर्न खोजेकै हो | अहिलेको परिवेशमा कांग्रेस र एमाले विशेषज्ञहरूको कुरा सुन्ने अनि देश र जनताको हित हुनेगरी जनतालाई राहत र कानुको राज्य प्रत्याभूति हुने संबिधान दिनु पर्छ | उनीहरूको लागि यो सुनौलो मौका हो |
माओबादीको लज्जाजनक हार पछिको चर्तिकला देख्दा असलमा उसको जनसमर्थन झन् खस्केको कुरामा कुनै दुइ मत नहोला | तैपनि केहि समालोचक सोच नभएका युवालाई पाल पोश गरेर, बुर्जुवा शिक्षा भन्दै बन्चित गराएर, आफ्नो कुरा रटाएर पछि लगाउदै जुन दम्भ माओबादीले प्रस्तुत गर्दै आएको छ तेस्को पनि बिस्तारै अन्त्य हुँदै जानेछ | जनयुद्दको अन्त्यपछि माओबादीको चर्तिकला बाट कति युद्ध लडेका सिपाहीको अब आँखा खुलिसकेको छ अनि घर न घाटको हुने युवाहरू को पनि आँखा खुल्दै छ |
हो, एमाले वा कांग्रेसलाई मेरो हर कुरामा समर्थन छैन, उनीहरूको पनि हरेक क्रियाकालापबाट मुल्यांकन गरिनु पर्छ | सबै नेता कुनै पार्टीका पनि राम्रा छैनन् | माओबादीमा पनि राष्ट्र भक्त र असल नेता छन्, कार्यकर्ता पनि छन् | यदि माओबादी पार्टीले साँच्चै नेपालमा टिकाऊ राजनीति गर्ने हो भने त्यो पार्टीमा प्रचण्ड र उसका अन्धभक्तको अन्त्य हुनु पर्छ |
एमाले वा कांग्रेसले भने जनताको चाहना अनुसार जनताको हित हुने काम नडराई गर्दै जानु पर्छ | देशलाई संबिधान, शान्ति र शुसाशन दिनु पर्छ | माओबादीले जिम्मेवार र प्रजातान्त्रिक मूल्य मान्यता अनुसारको प्रतिपक्ष हुनुपर्छ | झन् झन् द्वन्द बढाउने नीतिले माओबादीको पतन निश्चित छ | एमाले र कांग्रेसले मौकालाई राम्रो सदुपयोग गर्न नसके घुमिफिरी उही माओबादीको हातमा जनसमर्थन फर्कन सक्छ (प्रचण्ड जस्तो व्यक्ति माओबादीमा हावी हुँदा हुँदै चाहिं त्यो सम्भव नहोला ) |
No comments:
Post a Comment